వందే శివం శంకరం
నందీశ భృంగీశ వందిత పదాంబుజం
తక తకిట తకిట తక తాండవోల్లాసితం
చక చక చకచ్చకిత చలద్వీక్షణమజం
ధిమి ధిమి ధిమిద్ధిమిత దివ్యమర్దళగతిం
ఢమ ఢమ ఢమ డ్డమరు ధ్వాన మోదనపరం!!వందే
శివం!!
శివ శివ శివోంశివం శ్రీశివానాయకం
హర హర హరోంహరం ఆగమాంతద్యుతిం
ధగ ధగ ధగద్ధిగిత ధవళాంగమీశ్వరం
త్రిపుర తిమిరాంతకం దివ్య
తేజోమయం!!వందే శివం!!
కుణు కుణు కుణు క్వణణ క్వణిత నూపుర పదం
ఝణ ఝణ ఝణజ్జణిత వీణారవానుగం
ఘన ఘన ఘనాంతస్థ కనద్విద్యుత్ప్రభుం
శమనమదనాశనం షణ్ముఖావన శివం!!వందే
శివం!!
వివరణ: ఇది శబ్ద ప్రధాన రచన.
తక...చక...ధిమి...ఢమ...ధగ...కుణు...ఝణ...ఇవి ధ్వన్యనుకరణ శబ్దాలు. నాట్య సమయంలోని
ధ్వనులను ఈ కీర్తనలో భావించడం జరిగింది.
నందీశ్వర, భృంగీశ్వరులచే నమస్కరించబడే
పాదపద్మాలున్న శివునకు శంకరునకు వందనాలు.
తాండవంలో ఉల్లసించి, ప్రకాశమానంగా
చలించే చూపులున్న, అజుడు(జన్మరహితుడు) మద్దెల గతిని అనుసరించి నర్తిస్తూ, డమరుక
ధ్వనుల నాదానికి ఆనందిస్తున్నాడు.
శివా(పార్వతి)పతి, వేదాంతంలోని జ్ఞాన
స్వరూపుడు. భాసించే తెల్లని మేనితో, త్రిపురాసురులనే చీకటి పోగొట్టిన దివ్య
తేజోమూర్తి.
రవళించే నూపురాలతో, మ్రోగే వీణలసడులకు
తగినట్లు నటించే స్వామి – దట్టమైన గొప్ప మేఘాలలోని మెరుపులా కదులుతూ
నర్తిస్తున్నాడు.
శమనుని(యముని)మదాన్ని నాశనం చేసిన
కాలకాలుడు. షణ్ముఖుని కాపాడే శివుడు.
