కృషి వుంటే మనుషులు ఋషులవుతారు

     

మనిషై పుట్టిన వాడు కారాదు మట్టిబొమ్మ
పట్టుదలే వుంటే కాగలడు మరో బ్రహ్మ

ప: కృషి వుంటే మనుషులు ఋషులవుతారు
మహా పురుషులవుతారు
తరతరాలకి తరగని వెలుగవుతారు
ఇలవేలుపులవుతారు

౧. అడుగో అతడే వాల్మీకి
బ్రతుకు వేట అతనికి
అతి భయంకరుడు యమకింకరుడు
అడవి జంతువుల పాలిటి అడుగో
అతడే వాల్మీకి
పాల పిట్టల జంట వలపు తేనెల పంట
పండించుకుని పరవశించి పోయే వేళ
ఆ పక్షుల జంటకు గురి పెట్టాడు
ఒక పక్షిని నేల కూల్చాడు
జంట బాసిన పక్షి కంట పొంగిన గంగ
తన కంటిలో పొంగ మనసు కరగంగా
ఆ శోకంలో ఒక శ్లోకం పలికే
ఆ చీకటి ఎదలో దీపం వెలిగే
కరకు బోయడే అంతరించాగా
కవిగా అతడు అవతరించగా
మనిషి అతనిలో మేల్కొన్నాడు
కడకు మహర్షే అయినాడు
నవరస భరితం రాముని చరితం
జగతికి ఆతడు పంచిన అమృతం
ఆ వాల్మీకి మీ వాడు మీలోనే వున్నాడు
అక్షరమై మీ మనసు వెలిగితే
మీలోనే వుంటాడు అందుకే!!

౨. ఏకలవ్యుడంటేనే ఎదురులేని బాణం
తిరుగులేని దీక్షకి అతడే ప్రాణం
కులం తక్కువని విద్య నేర్పని
గురువు బొమ్మగా మిగిలాడు
బొమ్మ గురువుగా చేసుకొని
బాణ విద్యలో పెరిగాడు
హుటాహుటిని ద్రోణుడపుడు
తటాలుమని తరలి వచ్చి
పక్షపాత బుద్దితో దక్షిణ ఇమ్మన్నాడు
ఎదుట నిలిచిన గురుని పదమంటి
ఏమివ్వగలవాడననె ఏకలవ్యుడు
బొటనవ్రేలివ్వమనే కపటి ఆ ద్రోణుడు
వల్లెయనే శిష్యుడు చెల్లె ద్రోణుని ముడుపు
ఎరుకలవాడు అయితేనేమి
గురికల వాడే మొనగాడు
వేలునిచ్చి తన విల్లును విడిచి
వేలుపుగా ఇలా వెలిగాడు అందుకే!!


౩. శబరీ...ఇంతకాలము వేచినది
ఈ పిలుపుకే శబరీ
ఆశ కరువిడి అడుగు తడబడి
రామపాదము కన్నది
వంగిపోయిన నడుముతో
నగుమోము చూడగ లేక అపుడు
కనుల నీరిడి ఆ రామ పాదము
కడిగినది శబరీ
పదముల ఒరిగినది శబరీ
ప్రేమ మీరగ రాముడప్పుడు
శబరీ తల్లి కన్నులు తుడిచి
కోరి కోరి శబరీ కొరికిన
దోర పండ్లను ఆరగించే
ఆమె ఎంగిలి గంగ కన్నా
మిన్నగా భావించిన
రఘురాముడెంతటి ధన్యుడో
ఆ శబరిదెంతటి పుణ్యమో
ఆమె ఎవ్వరో కాదు సుమా
ఆడబడుచు మీ జాతికి
జాతి రత్నములు ఎందరెందరో
మీలో కలరీ నాటికీ
అడివిని పుట్టి పెరిగిన కధలే
అఖిల భారతికి హారతులు
నాగరికతలో సాగు చరితలో
మీరే మాకు సారధులు
అందుకే!!